Oczywiście Olga. Ona jest kobietą pierwszą, zarówno w miłości jak i w nienawiści. Są jeszcze inne (szlag by trafił tę monogamię ;).
Żywa w mej pamięci jest moja pierwsza dziewczyna - Aśka. Chciałbym z nią jeszcze kiedyś porozmawiać. Dowiedzieć się co u niej, jak jej się żyje. Wiem, że ma dziecko i chyba nadal mieszka w naszym mieście. Postanowiłem sobie, że jeśli ją kiedyś spotkam, to zaproszę na kawę.
Jest także Amelia. Nie odgrywa w moim życiu ważnej roli. Ma jednak coś co mnie urzeka - cudowne ciało. Jej figura to czysta poezja, harmonia, którą natura zamknęła w tej skromnej, małomównej osóbce. Gdy na nią patrzę odzyskuję spokój i równowagę. Jest jak posąg, na który można patrzeć ale nie dotykać. Ja i tak nie chciałbym niczego innego, oby tylko było mi dane spojrzeć na nią od czasu do czasu.
Jest jeszcze E. - takim inicjałem podpisywała listy do mnie. Kto dziś jeszcze pisze listy? Ona pisała. Spotykam się z nią czasem przypadkiem. Rozmawiamy o różnych rzeczach. Głównie o pierdołach. Nigdy nie rozmawiamy o tym co było w jej listach.
Oczywiście jest także ONA. Kobieta której nie ma - tak ją nazwałem na własny użytek. Bo nie wiem czy ONA istnieje naprawdę. Może to tylko moje wyobrażenie. Może to tylko nieokiełznane pragnienie spokoju każe mi tak o NIEJ myśleć? ONA mnie inspiruje, fascynuje i onieśmiela. Mam nadzieję, że ta kobieta istnieje naprawdę. Bardzo chciałbym JĄ spotkać... na przykład w autobusie...
O wyższości tradycyjnych maszynek do golenia nad elektrycznymi.
Poranne witanie się z rzeczywistością mąci jedna myśl. Dylemat uprzykrzający i tak trudne chwile - jaki dziś wybrać sposób na pozbycie się zarostu z twarzy? Elektryczna maszynka jest szybka i łatwa ale jakość golenia pozostawia wiele do życzenia. Mówiąc wprost goli beznadziejnie. Świadczyć o tym mogą uwagi, jakie Olga mi prawi: że kłuję, że drapię delikatne wszak wewnętrzne strony ud. Uda zasługują przecież na subtelniejszą pieszczotę, że o tym co pomiędzy nie wspomnę nawet... Przyznaję, że wybieram często tę drogę na skróty, bo i zażyłości udami mej Olgi nie zaznaję codzień.
Tradycyjna maszynka ma w sobie dostojeństwo o jakim elektryczne, hałasujące ustrojstwo nawet marzyć nie może. Wymaga czasu, skupienia, ostrożności - wynagradza to jednak efektem tak wspaniałym, że o kłuciu czy drapaniu nie może być mowy. Po takim goleniu gładkość oblicza zmącić może jedynie pryszcz rozbójnik, który ukradkiem wypełz na twarz nieproszony.
Morał z tego taki: w życiu tak już bywa, że rozwiązania trudniejsze i lepsze to zazwyczaj te same rozwiązania.
PS. Na koniec ciepłym słowem pozdrawiam wszystkich, którzy zarostem się nie przejmują i oblicze swoje przyozdabiają wąsami i brodą.